Instruma

Membranofony

Membranofony (instrumenty perkusyjne membranowe) – grupa instrumentów muzycznych w systematyce instrumentologicznej Curta Sachsa, w których źródłem dźwięku jest drgająca membrana (wibrafon), wykonana zazwyczaj ze skóry lub błony, tworząca jedną z części instrumentu. Jej wibracja pobudzana jest uderzeniem pałką, szczotką lub dłonią. Membrana rozpięta jest na cylindrycznym, stożkowym lub innym podobnym korpusie, który jest zarazem pudłem rezonansowym instrumentu.
Ze względu na właściwości akustyczne wyróżnia się membranofony:
o nieokreślonej wysokości dźwięku (bęben mały, bęben wielki, tom-tom),
o określonej wysokości dźwięku (kotły, rototom).
Strojenie membranofonów drugiej grupy możliwe jest dzięki akustyczne dopasowanie rezonatora i równomierne napinanie membrany za pomocą specjalnego mechanizmu.
Ze względu na sposób, w jaki membrana wprawiana jest w wibrację, wyróżnia się membranofony:
uderzane – za pomocą pałki, dłoni lub palców (np. bęben mały i wielki, kotły, tom-tomy),
pocierane – palcami lub wewnętrzną stroną dłoni (np. bęben obręczowy),
dęte (np. mirliton),
Do najpopularniejszych membranofonów należą: kotły, bęben mały, bęben wielki, bęben podłużny, tamburyn prowansalski, tamburyn, bęben obręczowy.